Թղթի հետ անկեղծ կլինեմ, իմ ընկերն է։ Թղթին կպատմեմ, թե ինչ մեծ է հիմա ծովս ու ինչ խորն է այնտեղ սիրտը, որ լողում է նրա աչքերում։ Կպատմեմ գրչով, որ երկար ու ձիգ, անքուն գիշերներ եմ լուսացրել, որ նստեմ աթոռին ու հետևեմ, թե ինչպես է հրեշտակս ննջում։ Կպատմեմ, ինչպես եմ վախեցել շարժվել կողքին, որ հանկարծ չխանգարվի քունը հրաշքիս։ Ինչպես եմ սենյակով դեսուդեն քայլել թաթերի վրա, երբ քնած է եղել ու չեմ հավատացել, որ իմն է։ Կպատմեմ, որ ամեն առավոտ աչքերս բացել ու արևից պայծառ նրան եմ տեսել։ Կպատմեմ, կհիշեմ, կլացեմ ես լուռ իմ երջանկությունից, հավատից, որ կա, որ կապրի իմ մեջ այնպես, ինչպես ես եմ տենչում ապրել նրանում։
Լուսինը կթեքվի դեպի լուսաբաց, իսկ ես դեռ գրչով կսահեմ թղթով։ Կսահեմ այքան, մինչև գիրչս ոչ թե կսահի, այլ կքերի ճերմակ թուղը, որովհետև էլ չի դիմանա իմ խոստովանությանը։
Կմոռանամ օրը, եղանակը, աշխարհը, մարդկանց ու բնությունը, նունիսկ տիեզերքը կմոռանամ, երբ կմտածեմ իմ սևահերի մասին․․․
Լույսն արդեն սողում է վարագույների բացերից։ Երևի առավոտվա սահմանը հատեցի։ Ինչ շուտ է վազում ժամանակը, երբ հաճելին է մեջս տիրում, երբ մտածում եմ, որ կմեռնեմ նրան պատմելով։
Աշխատասենյակիս դուռը հանկարծ կբացվի։ Այստեղ միայն ինքը մուտքի իրավունք ունի։Ձեռքին իմ փայ սուրճն է։ Գիտի ինչ անի, որ մեղադրելիս ինձ "արթուն" տեսնի։
Կգանգնի, կլռի, կսպասի, որ գրեմ, չի ուզում, որ գործս կիսատ ես թողնեմ։
Ես ինձ տանջելով իրեն չեմ նայի, որ գրեմ, վերջացնեմ ու տամ ընթարցի։
Վայելքը նրա այնպես է կոտրում, որ ավելին եմ թղթից պահանջում։ Գոռում եմ վրան, որ արագ լսի, որը թանաքն իսկույն իր մեջ ներծծի։
Չեմ ուզում սպասի, ուզում եմ սիրի այն գիրս, որով իրեն պիտի ճանաչի։
Հորանջում է, կատվի պես ճմրթվում ապտուհանի մոտ ու երեսը ինձ չի թեքում։ "Նեղացածս" այսպիսի առավոտները հա՛մ տանել չի կարողանում, համ էլ սպասում է, որովհետև գիտի, թե վերջում ինչ է լինում։ Պատուհանի տակ թողած բարձրակրունկներն անցած "առավոտից" մնացած հուշն են։ Այդ օրը օր չէր, այլ դար մեզ համար։
Իմ կողմ դեռ չի էլ նայում, մտքում մեղադրում է ինձ, որ աչքերը բացել է ոչ թե գլուխն ուսիս քնած, այլ բարձին դրած։ Գծած ունքերը կիտած է, նստած, ինչպես թագուհին իր գահին հասած։
Իսկ ես ժպտում եմ, վայելում այս պահը։
Արթուն հրեշտակն ու նրա բույրը, սուրճը, գիրը ու սպասվող համբույրը։
Չափազանց հոգատար իմ գեղեցկուհին միշտ այսպես է վարվում ինձ հետ։
Երկուսս էլ գիտենք, թե ինչ է լինում վերջում, երկուսս էլ դրան ենք անհամբեր սպասում, բայց սա նախերգանք է, դաժան ու արյունոտ, մարտադաշտ, պայքար, կռիվ անողոք։
Պետք է հասկանալ, թե ով է հզոր։
Այս ճակատամարտն աշխարհում տեսնված ամենալուռ, բայց ամենածանր ճակատամարտն է։ Ճակատամարտ սիրո ու հեռավորության միջև, որովհետև դու մոտ ես, այնքան մոտ, որ կարող եմ ձեռքս երկարացնել ու հպվել մարմնիդ ու այնքան հեռու, որ մի ամբող գրիչ է բաժանում մեզ իրարից։ Առաջին հարվածն իրենն էր, երբ ներս մտավ սենյակ, երկրորդը՝ իմը, որ գլուխս նույնիսկ չբարձրացրի։ Հետո նորից ինքը, սուրճո'վ ինձ պատռեց ու նորից խփեց, վերնաշապիկով փակվեց։ Հլը դեռ ինքն է իշխում այս դաշտում, իսկ ես անօգնական աջ ու ձախ նետվում։ Այս անգամ կարծես ես կպարտվեմ։ Էլ ուժերս պաղ են, պիտի հանձնվեմ։
Հրեշտակս գիտի, մեկ է կպարտվեմ ու նորից դանդաղ իրեն կհասնեմ։ Լուսավոր ու քաղցր դեմքը կշոյեմ։ Կժպտամ, հետո աչքերը կհաբուրեմ։ Կոճակները ես հատ-հատ կարձակոմ, փոքրիկ տղայի հայացքով կուտեմ նրա պարզ ու ջինջ միտքը։ Իսկ նա կների իմ բացակայությունը, որ պիտի լցնեմ իմ սիրով։
Ու նա կընդունի իմ չարաճճիությունը, որ պիտի լիացնի ի՛ր սիրով։
Մեր մարմինները հպվում են իրար։ Ձեռքերը սիրում են միմյանց անդադար։
Մեղրի պես համեղ է ու քաղցր իմ գանձը։
Աշնան պես կրքոտ է, գարնան պես ծաղկուն։
Շուրթերը երազ են, իրակա՛ն երազ։ Աչքերը ծովեր, անհատակ, պայծառ։ Ինքը հոգիս է, իսկ հոգին նրա՝ ես։
Աշխարհը կանգնել է այս պահին կարծես։
Ու կսիրենք իրար երկար ու երկար։ Բնության մեղեդին ու նրա կանչը կհնչի մեր ականջներում, ինչպես մեր միասնության վալսը, գիշերն ու ցերեկը կկորեն մեզ համար։ Ամեն ինչ կորոշեն մեր շուրթերն ու զգայանները, ցանկություններն ու կիրքը, սերը, սերը ու սերը․․․
Իսկ հաջորդ առավոտ ես աչքերս կբացեմ նրա գրկում, կլքեմ անկողինն այնպես, որ հեշտակիս թևարը չբացվեն ժամանակից շուտ։ Կվազեմ փողոց, թարմ ծաղիկ կգնեմ, այնքան թարմ ու շքեղ, ինչպես իմ գեղեցկուհին է։ Հետ կգամ, խոհանոց կմտնեմ, սուրճը կեփեմ ու ննջասենյակ կմտնեմ այնպես, ինչպես ինքն է աշխատասենյակ մտնում։ Ունքերս կկիտեմ, պատուհանից կնայեմ, բայց վերնաշապիկս վերջում իմ ձեռքով կհանեմ, որ իմ հրաշքի թևերը ես բացեմ,,,Ու երգը,,,)))
Комментариев нет:
Отправить комментарий