Աղմուկը լռում է, կրակները դանդաղ հանգչում են, ծխախոտիս ծուխն էլ նույնքան դանդաղ ճախրում է սենյակի անէության մեջ։
Բառերն ավելորդ են, բավական են նույնիսկ հայացքները։ Չնայած դրանք լարված են, բայց լցված անսահմանությամբ։
Սպիտակ սավանը ամպի պես բարձրացնում է մարմինները վեր, շոյում մազերը, խոստանում չփախչել, ավելի ուժեղ գամել անկողնուն, հրամայում չկանգնել ու չկտրվել հաճույքից։
Բառերն ավելորդ են, բավական է նույնիսկ հպումը։
Շրթունքներս սահում են պարանոցի վրայով ու արտաշնչում եմ, կարծես վերջին անգամ։
Գիշերն այնքան խորն է լինելու, այնքան մեղմ ու ներդաշնակ։
Սլացիկ մարմինը ձգվում է, սարսռում ցանկությունից։
Կոպերը հանգչում են, մկանները լարվում, երբ ձեռքերս սահում են կոնքերով դեպի վար, որ մատներիս ծայրերով զգամ մաշկի ամեն սանտիմետրը։
Բայրը հասնում է քթիս․․․
Միայն մենք գիտենք, թե ինչպես է թմրում հոգին զգայարանների ճնշման տակ։
Գամված ես ինձ ու նայում եմ կատարյալ մարմնիդ, որը պաշտել է պետք։ Կշտանալն անհնարին է, հնարավոր լիներ միայն ժամանակը կանգնեցնել։
Շարժվում ես հանգիստ, կարծես վախենալով բաց թողնել նույնիսկ մեկ ակնթարթ։
Ափերդ առել եմ ափերիս մեջ, պինդ սեղմել ձեռքեդ ձեռքերումս։
Նստած ես ոչ թե ուղղակի մարմնիս, այլ այդ մարմնի երկրորդ կեսն ես, որ երբեք չէր ուզենա բաժանվել։ Մենք ձուլված ենք միմյանց ու պոկել այդ ձուլվածքն այս պահին անզոր է ողջ աշխարհը։
Շարժվում ես դանդաղ, կարծես վախենալով զրկել ինձ հաճույքից։
Լուսնի փիրուզագույնը լուսավորում է կրծքերդ, այն չեր կարող անմասն մնալ մեր կրքից։
Չէ որ հենց ինքն է հովանավորում այս սերը։Չեմ համբերում, շուրթերս պետք է սիրեն շուրթերդ։
Գրկում եմ մեջքդ ու մոտեցնում քեզ ինձ։
Կրքոտ աչքերդ սպասում են համբույրին․․․
Այն տևում է երկար ու տանում է հեռուն։
Գիշերն այնքան խորն է, մեղմ ու ներդաշնակ։
Սա պարզապես սեքս չէ։ Այս շփման համար միայն մարմինը բավական չէ։ Դու զգում ես թե ինչպես է հալվում տիեզերքը քո շուրջ։ Այն կլանում է հոգիդ ու ստիպում ապրել;
Այն նպատակ չի, այլ միջոց։ Չունի ավարտ, պետք է անդադար լինի։
Ճմրթում է միտքդ, խզում է կապը իրականության հետ, վանում է ամենը, ձգում միայն նրան։
Սա պարզապես սեքս չէ։ Այն շնչում է, լսում, լալիս, ուրախանում, ապտակում ու շոյում։
Թե փախչես՝ կգտնի, որովհետև չի դիմանա։
Քո մեջ եմ, քո հետ, քո կողքին, քեզանում․․․
Ջերմությունդ զգալը աստվածային պարգև է։ Բոլոր դիրքերում, բոլոր պահերին, լսվող ձայներին, ասվող խոսքերին պատրաստ եմ գերի դառնալ, միայն չավարտվի։
Թեկուզ քուն մտնի, բայց չհեռանա, լինի, մնա ու չնվազի։
Շոյում եմ պարանոցդ, համբուրում աչուկներդ։
Ժպտում ես, գրկում ու հանգչում, չէ որ մենք արդեն հաջորդ գիշերն ենք տենչում․․․
Комментариев нет:
Отправить комментарий