Մտածենք

Միասի՛ն մտածենք։
Ոչ մի նկար, ոչ մի իլյուստրացիա (պատկերանկար)։ Պարզապես մտքեր։
Երկիր մոլորակը ռելյեֆային է։ Ասել է, թե ձորեր ունի, սարեր, տափաստաններ, հարթավայրեր, լանջուտներ ու լանջեր, ջրավազաններ, անապատներ, անտառներ ունի մեր մոլորակը։ Այն չափից շատ է բազմազան, բայց իր գեղեցկությունը հենց դրանում է։ Այն մոլորակ է դառնում հենց բազմազանության հաշվին։
Այն բազմազան է նաև մարդկային տեսակով։ Դու հիմա կասես․ "հա՛, մեկը մենեջեր է, մյուսը կահույքագործ, երրոդը՝ զինվոր, չորրորդը՝ բանվոր, նախավերջինը՝ գրող, վերջինը՝ համակարգչային մասնագետ։
Չէ՛, դրա մերը։ Վերջերս շատ եմ խոսում մարդկային տեսակի բաժանումների մասին։ Որովհետև, այո՛, տարբե'ր ենք։
Հիմա լսում եմ  "Խաղաքարտերի տնակի" հայտնի սաունդթրեքերը, որոնց իմ կարդացողներն արդեն վաղուց տեղյակ են։
Ծխախոտիս ծուխը ներս եմ ձգում ու այն վարակում է թոքերս նիկոտինով, որն ակտիվացնում է ուղեղիս աշխատանքը։ Այլ կերպ ասած՝ մտոիվացնում է ինձ։

Փաթաթել է պետք ողջ մարդկությունը "տոլմայի" կաղամբի հաստ կեղևի մեջ։ Իսկ մենք պետք է փռվենք արևին՝ խաղողի թփի վրա ու վայելենք ջրի անկրկնելի զորությունը։
"Ողջ մարդկությունը" բացարձակ մեծամասնությունն են, որ ասելիք չունեն Երկիր մոլորակին ու տիեզերքին, իսկ մենք, ինձ կարդացող որոշ անձինք պետք է ուժ գտնեն իրենց մեջ ավելի հզոր լինել, քան մեծամասնությունը։ Չէ՞ որ էդ անտեր մեծամասնությանը մեր ուսերին տանում ենք հենց մենք։

Հ․Գ․ Խմած, բայց Դավիթ մնացող