Հասարակ կիրակի էր։ Նույնքան հասարակ, որքան Հայաստանում կլիներ։ Բայց ի համեմատ Երևանյան շոգին էստեղ մռայլ է, անձրև։ Օրվաս միակ զարդը կարող էր արևը լինել, բայց ավաղ, չկա։
Չնայած։ Այստեղ անձրևները իմաստուն են, մի ինչ-որ ձևով խորիմաստ, մերի պեսե ցիցռիկ չի եղանակի պարը։
Վատն են է, որ շաբաթվա ընթացքում կիրակի օրվան սպասում ես ինչպես մի գեղեցկուհու, որ պիտի գա ու քեզ գիրկը առնի, շոյի, երջանկացնի, մեկ էլ հանկարծ վրա է գալիս մի անառակ, որից ավելի շուտ փախնել կուզեիր։
Մի խոսքով, կիրակիս անառակ էր, զզվելի անառակ։
Հ․Գ․ Ինձ թվում է, որ արդեն լավ փոր եմ գցել, միայն թե չգիեմ, կերածիցս է, թե չկերածիցս։
Комментариев нет:
Отправить комментарий