Գեղեցիկ օր էր։ Նվերի պես բացեցի ինձ բաժին հասած քաղաքի մի քանի "դուռ" ։ Ճիշտ է, արդեն պատմել ու խոսել եմ հետդ տպավորություններիս մասին, բայց չեմ զլանա, Ման, ևս մեկ անգամ կկիսվեմ։
Մեզ, հայերիս մի շատ կարևոր բան է պակասում․ հարգանքը սեփական անձի, շրջապատի ու երկրի նկատմամբ։ Գուցե երբ սովորենք հարգել մեզ, մարդու պես կսկսենք ապրել։
Ջերմ էր ցանկությունս։ Քեզ շնորհակալ եմ ու չափազանց վստահ եմ ինձ զգում քո մասին մտածելիս։ Ես կայուն եմ, եչբ դու կաս, թեկուզ հեռվում, բայց իմ մեջ․․․
Комментариев нет:
Отправить комментарий